All we need is the right soundtrack

چند سالی میشه که تابستون برام دلگیرکننده ترین فصل سال شده . بیشتر وقتم رو تو خونه میگذرونم و کمتر بیرون میرم . این ترمِ تابستونی هم که امسال گرفتم بدجوری کسل کنندس . دانشگاه خیلی خلوت و  سوت و کورِ . همه بی حالن ! حق هم دارن البته از بس که ترم پیش به خاطر انتخابات ، کوتاه و فوق فشرده برگزار شد که دیگه رمقی براشون نمونده. ولی شاید دلیل اصلیِ اینکه از تابستون دل خوشی ندارم این باشه که همیشه ازش انتظارات زیادی داشتم. کلی برنامه تو فکرمه که میخوام تو مدت سه ماه عملیش بکنم و معمولاً هم اون نتیجه ی دلخواه رو از کارام نمیگیرم . مثلاً امسال قرار بود کلی فیلم و سریال ببینم ، یا اینکه برم چندتا رمان درست و حسابی بخونم به جای داستان کوتاه .تا فعلن که ناموفق بودم.

برعکس تابستون ، اوایل زمستان برای من هیجان انگیزترین فصل سالِ . زیاد بیرون میرم ، شور و هیجانات امتحانات هم هست که همیشه بعد از تموم شدنشون آدم یه حس رهایی پیدا میکنه ، جشنواره فجر ، لباسای زمستونی ، انتظار برای بارش برف ، هات چاکلت ، بوف پاساژ گلستان ،تن تن خوانی ،فیفا زدن با داداشم که معمولاً بهمن میاد تهران و اینکه اصن یه سری آهنگا ساخته شدن واسه زمستون مثل Some Nights(Intro), how deep is your love ، و Ludlow L که فقط تو سرما باید گوش کرد . از اون مهمتر زمستون فصل کمدی رمانتیکه ! بشینم باز sleepless In Seattle و لاو اکچلی رو ببینم و دوباره عاشقشون بشم .

بهتره از فاز زمستون بیام بیرون و بچسبم به تابستون . لیو این دِ مومنت آقا ! از الان میخوام تابستون رو مثل زمستون بکنم . همین الان یکیش اومد به ذهنم : 22 تیلور سوئیفت . یه آهنگ معرکه ی تابستونی . دارم فکر میکنم شاید مثلاً فیلمای وسترن رو نماد تابستون بکنم ... ببینم چی میشه!